Wrinkles (2011)
Ignacio Ferreras’ın yönettiği, Paco Roca’nın aynı adlı çizgi romanından uyarlanan Wrinkles, yaşlılık ve demans deneyimini animasyon aracılığıyla anlatan çarpıcı bir yapım. Başkarakter Emilio, bankacılık kariyerini noktaladıktan sonra Alzheimer belirtileri gösterdiği için bir huzurevine yerleştirilir. Burada, neşeli ve biraz da kurnaz arkadaşı Miguel ile tanışır. Başlangıçta huzurevindeki düzeni kabullenmeye direnen Emilio, zamanla hem kendi hafızasının bulanıklaşmasıyla hem de çevresindeki insanların yaşlılığa dair farklı yaşam biçimleriyle yüzleşmek zorunda kalır.
Film, Ferreras’ın sade ama derinlikli anlatımı sayesinde yalnızca ‘yaşlılık üzerine bir dram’ olmaktan çıkıyor. Wrinkles, yaşlanmayı kaçınılmaz bir gerileme dönemi olarak göstermiyor; dostluk, dayanışma ve küçük mutlulukların önemine dikkat çekerek yaşamın son evresini olabildiğince dürüst ve içten bir şekilde aktarıyor.
Filmin en güçlü tarafı, animasyonun sunduğu görsel olanakları kullanarak yaşlılığın hem sarsıcı hem de hüzünlü yanlarını sembolik imgelerle gösterebilmesi. Emilio’nun belleğinin yavaş yavaş silinmesi, kimi zaman karanlık, kimi zaman mizahi sahnelerle temsil ediliyor. Bu, yalnızca bireysel bir hastalık hikâyesi değil; aynı zamanda toplumsal bir meseleye dair farkındalık yaratma çabası. Wrinkles, huzurevlerinde görünmezleşen yaşlıların dünyasına seyirciyi davet ederken, onların da özlemleri, hayalleri ve korkuları olduğunu hatırlatıyor.
Emilio ve Miguel’in dostluğu, filmin kalbinde yer alıyor. İki karakter arasındaki diyaloglar kimi zaman komik, kimi zaman yürek burkan anlar yaratıyor. Bu dostluk, yaşlılıkta bile hayatın yeni bağlarla anlam kazanabileceğini gösteriyor.
Wrinkles, yaşlılık ve Alzheimer temalarını işleyen nadir animasyon filmlerinden biri olarak öne çıkıyor. Toplumsal önyargıların aksine, yaşlıların yaşamının yalnızca bekleyiş ve durağanlıktan ibaret olmadığını; dostluğun, mizahın ve direnmenin her yaşta mümkün olduğunu hatırlatıyor. Sessiz ama derinlikli anlatımıyla film, yaşlılığın gerçeklerini görünür kılan, hem hüzünlü hem de umut verici bir hikâye sunuyor.
Paco Roca: “Yaşlanmayı, yaşlıları ve Alzheimer’ı anlatmak istedim çünkü toplumumuzda yaşlılar genellikle görünmez kılınıyor. Onların dünyasına dair bir şeyler anlatmak, bu sessizliğe bir cevap vermek istedim.”